آزنا آنلایم- کتاب «قلم نای» به تالیف کبری سعادتی در قطع وزیری و در ۴۷۹ صفحه توسط انتشارات چشمه نور منتشر شد. این کتاب مجموعه ای از یادداشت ها، گزارش ها و گفت و گوهای منتشر شده در رسانه های مختلف است که توسط این نویسنده نوشته شده است. در مقدمه کتاب «قلم نای» آمده است: «ن و القلم و ما یسطرون» با دنیای روزنامه و مجله بیگانه نبودم پدرم روزنامه های مختلف را می خرید و بعد از مطالعه برای خواندن من کنار می گذاشت و گاهی که سرش شلوغ می شد ابتدا آنها را به دست من می سپرد، می خواندم و برای مطالعه پدر روی هم می چیدم و برای او نگه می داشتم. فرم دفترچه آزمون دانشگاه را با اصرار و اجبار مادرم پُر و پست کردم. رشته خبرنگاری را هم با اینکه محال می نمود اما انتخاب کردم و در میان بهت و ناباوری از همان رشته هم قبول شدم. اولین ورودم به دفتر روزنامه از دانشکده خبر تلنگر خورد. روزنامه بانگ ساوالان دنبال ویراستار می گشت و همکلاسی ام مرا معرفی کرد و رفتم و قرار شد یک ماه به صورت آزمایشی کار کنم. نمک گیر خبر شدم و ماندم. نوشتن و خواندن کتاب، روزنامه و مجله جزء علاقه مندی های خاص من بودند که نه از نوشتن سیر می شدم و نه از خواندن خسته. وقتی از دانشکده خبر فارغ التحصیل شدم نوشته هایم سمت و سوی خبر، گفت و گو، دلنوشته، داستان کوتاه، یادداشت و گزارش و رمان پیدا کرد. تا قبل از آن بدون آشنایی با عنوان ها فقط برای سرگرمی و از روی علاقه می نوشتم و قلم توتِم من شده بود که جزء جدایی ناپذیر برنامه هایم بود و نمی شد آن را روی زمین گذاشت. از سال ۱۳۸۷ در دفتر روزنامه و نشریات بانگ ساوالان، صبح سبلان، فروغ آذربایجان و امید اردبیل به عنوان ویراستار و خبرنگار کار کرده ام. مدتی هم به عنوان نویسنده آزاد برای صفحات استانی روزنامه همشهری مطالب نوشته ام و برخی از نوشته هایم هم در پایگاه خبری ساوالان خبر و اوزگور آنلاین و... بازنشر می شود. از سال ۱۳۹۵ و ۱۳۹۹ به عنوان مدیرمسئول و صاحب امتیاز مجوز دوهفته نامه «آزنا» و پایگاه خبری «آزنا آنلاین» را از معاونت مطبوعاتی دریافت کرده و مستقل تر مسیر پر از فراز و نشیب خبر را پیموده ام. نام «آزنا» برگرفته از کوه «آزنا»ی شهرستان گرمی است که به خاطر عِرقی که به شهرستان زادگاهم دارم این نام را انتخاب کرده ام. ابتدای کار، خبرنگاری و روزنامه نگاری برای من یک حرفه جذابی به نظر می رسید که همگان نمی توانند به آن ورود پیدا کنند اما با گذشت ۱۷ سال فعالیت خبری به این نتیجه رسیده ام که کاش ظاهر جذاب حرفه ما در باطن هم همینقدر دلربا بود. خبرنگاران با همه دغدغه های ریز و درشتی که دارند یاد گرفته اند که همه آنها را پشت نهانخانه زندگی شان بگذارند و از مردم بگویند و همه اتفاق های خوب را برای مردم و شهر و کشور خود بخواهند و خودشان از کوزه شکسته آب بخورند. به این هم راضی هستند. اما اکنون کار به جایی رسیده است که هر کسی از هر قشری اگر مدرک کارشناسی داشته باشد می تواند به عنوان مدیرمسئول درخواست مجوز داده و به جرگه اهالی مطبوعات اضافه شود. مطبوعاتی که خودشان در کار خود مانده اند و نمی دانند مصائب حرفه خود را که هر روز دامنه دارتر می شود چگونه تاب بیاورند و حالا با افزایش جمعیت خود که به مرحله انفجار رسیده است، عرصه برای خبرنگاران اصلی و آنهایی که آمده اند تا بمانند و حرفه ای جز این حرفه ندارند و بلد هم نیستند تنگ و تنگ تر شده است. به هر حال هر حرفه ای و هر برهه زمانی ای دغدغه ها و مشکلات خاص خودش را دارد و من نیز به عنوان جزئی از خانواده بزرگ مطبوعات در استان اردبیل فعالیت خبری می کنم. روزنامه نگاری پیشه من و یکی از حرفه های محبوب من است که همیشه مجذوبش بوده ام و با همه دغدغه ها همیشه هم دوستش دارم. حاصل نوشتن های این مدت را جمع آوری کرده و گزیده ای از آنها را در قالب کتابی با عنوان «قلم نای» منتشر می کنم. در ابتدای راه هستم و هنوز هزار راه نرفته در پیش روی دارم. در این مسیر با خبرنگاران حرفه ای و درجه یک آشنا شده ام. از همه شان درس هایی آموخته ام و بیش از پیش مصمم تر شده ام تا در طی این مسیر قدم های استواری بردارم. امیدوارم قلم های همه مان قدم های بزرگی در توسعه و تعالی شهر و حل مشکلات مردم بردارد.